Prema Porodičnom zakonu član 197, stav 1, nasilje u porodici, jeste ponašanje kojim jedan član porodice ugrožava telesni integritet, duševno zdravlje ili spokojstvo drugog člana porodice. Nasilje može biti fizičko, psihičko, ekonomsko i seksualno. Psihičko naslje sastoji se u ozbiljnoj pretnji da će se napasti život ili telo člana porodice. Pretnja treba da bude ozbiljna i da izazove osećanje ugrožene sigurnosti. Psihičko nasilje se odnosi takođe na zastrašivanje, konstatno kritikovanje, potcenjivanje, različite optužbe, emocionalno ucenjivanje, stvaranje nesigurnosti kod žrtve, verbalno zlostavljanje, uznemiravanje, maltretiranje itd. Rečenice kao što su „Nemoralna si“, „Ako ne kreneš sada sa mnom,nas odnos je gotov“,“Ti to sigurno ne bi mogla da uradš jer si glupa“,“TI si kriva što nam ništa ne ide“,“Uništila si mi život“,“Bila si sa celim komšilukm“ predstavljaju oblike psihičkog nasilja u porodici.Članovima porodice u smislu ovog zakona smatraju se: 1. supružnici ili bivši supružnici; 2. deca, roditelji i ostali krvni srodnici, te lica u tazbinskom ili adoptivnom srodstvu, odnosno lica koja vezuje hraniteljstvo; 3. lica koja žive ili su živela u istom porodičnom domaćinstvu; 4. vanbračni partneri ili bivši vanbračni partneri; 5. lica koja su međusobno bila ili su još uvek u emotivnoj ili seksualnoj vezi, odnosno koja imaju zajedničko dete ili je dete na putu da bude rođeno, iako nikada nisu živela u istom porodičnom domaćinstvu.